Władysław Dominik Grabski (ur. 7 lipca 1874 w Borowie, zm. 1 marca 1938 w Warszawie) – polski polityk narodowej demokracji, ekonomista i historyk, minister skarbu oraz dwukrotny premier II RP, autor reformy walutowej.

Działacz społeczny i niepodległościowy, w latach 1905–1912 poseł do rosyjskiej Dumy, członek Komitetu Narodowego Polskiego, wiceprezes utworzonego w 1914 roku Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Warszawie[1], prezes Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji (1915–1918). Od 26 października do 4 listopada 1918 minister rolnictwa i dóbr koronnych. Członek Naczelnej Rady Ludowej w 1918[2], poseł z ramienia Związku Ludowo-Narodowego (1919–1922), minister skarbu od 13 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920, od 13 stycznia 1923 do 30 czerwca 1923 i od 19 grudnia 1923 do 13 listopada 1925. Premier rządu RP od 23 czerwca do 24 lipca 1920 i od 19 grudnia 1923 do 14 listopada 1925. Rektor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w okresie 1926–1928, prorektor tej uczelni w latach 1928–1929.

Reformy Władysława Grabskiego:

  • Był głównym twórcą i realizatorem tzw. „planu stabilizacyjnego”, który polegał na reformie skarbu i waluty.
  • W 1920 roku doprowadził do powstania prywatnego, niezależnego od państwa, Banku Polskiego.
  • W rezultacie reform w 1924 roku możliwa stała się wymiana starej waluty marki polskiej na złotego w relacji 1,8 mln marek polskich : 1 złotego.
  • Plan doprowadził do zwalczenia hiperinflacji.
  • Opracował plan reformy rolnej, przyjętej przez Sejm.
  • W 1924 roku z jego inicjatywy utworzono Bank Gospodarstwa Krajowego.

Rada Miasta Rybnika w dniu 22.09.2016r. podjęła jednogłośnie uchwałę o nadaniu imienia Władysława Grabskiego Technikum nr 3 i Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 3 wchodzącym w skład Zespołu Szkół Ekonomiczno – Usługowych w Rybniku.

Uroczystość nadania imienia miała miejsce 27 października 2016r.